W jednym z ostatnio wydanych orzeczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uchylił rozstrzygnięcie EUIPO oraz Sądu Unii Europejskiej w przedmiocie unieważnienia rejestracji każdemu dobrze znanego znaku wspólnego firmy Der Grüne Punkt: .
Cała historia rozpoczęła się w 1996 roku, kiedy niemiecka spółka Der Grüne Punkt złożyła wniosek o zarejestrowanie jako unijnego wyżej wymienionego znaku wspólnego. Zgłoszenie obejmowało m.in. towary takie jak żywność, odzież, środki czystości oraz usługi m.in. reklama, usuwanie odpadów, czy transport. Zgodnie z regulaminem używania znak został stworzony w celu umożliwienia konsumentom rozpoznania opakowań należących do systemu recyklingu DGP oraz produktów w ten sposób pakowanych.
W 2012 r. słowacka spółka Halston Properties złożyła wniosek o częściowe stwierdzenie wygaśnięcia prawa do tego znaku argumentując, że znak ten nie był używany w odniesieniu do wszystkich towarów dla których został zarejestrowany. Wniosek ten został częściowo uwzględniony przez EUIPO. Po złożeniu odwołania przez DGP Izba Odwoławcza oddaliła to odwołanie stwierdzając przy tym, że przeciętny konsument unijny nie postrzega rozpatrywanego znaku towarowego jako oznaczenia pochodzenia tych towarów, ale kojarzy ten znak jedynie z proekologicznym zachowaniem przedsiębiorstw uczestniczących w systemie recyklingu DGP. Używanie znaku nie miało zatem na calu wykreowania rynku zbytu dla samych towarów, a stanowiło jedynie wskazówkę, że opakowania mogą być zbierane i odzyskiwane w ramach systemu. DGP wniosła skargę do Sądu UE o stwierdzenie nieważność decyzji, jednak Sąd UE oddalił tę skargę, podtrzymując w gruncie rzeczy argumentację EUIPO. W związku z tym DGP złożyło odwołanie do Trybunału Sprawiedliwości UE.
Wygaśnięcie praw właściciela znaku towarowego zachodzi, jeżeli przez okres nieprzerwany pięciu lat i bez uzasadnionej przyczyny dany znak nie był rzeczywiście używany w stosunku do towarów i usług, dla których jest zarejestrowany. Jeżeli przyczyna wygaśnięcia istnieje tylko w odniesieniu do części tych towarów lub usług to znak wygasa w odniesieniu do danych towarów lub usług.
Rozważania TSUE skupiły się interpretacji pojęcia rzeczywistego używania znaku. TSUE zważył, że znak wspólny jest rzeczywiście używany, gdy korzysta się z niego zgodnie z jego podstawową funkcją polegającą na odróżnieniu towarów lub usług od towarów i usług innych przedsiębiorstw w celu wykreowania rynku zbytu dla tych towarów. Bowiem to funkcją indywidualnych znaków towarowych jest wskazanie konsumentowi, kto wyprodukował dany produkt i komu można przypisać odpowiedzialność za jego jakość.
TSUE uznał zatem, że wykorzystywanie znaku wskazującego konsumentowi, że dany towar uczestniczy w recyklingu spełnia wymóg jego rzeczywistego używania w obrocie także w stosunku do tego towaru. Umieszczenie przez producenta lub dystrybutora na opakowaniu tego rodzaju towarów informacji o przynależności do lokalnego systemu zbiórki i przetwarzania ekologicznego odpadów opakowaniowych może mieć bowiem wpływ na decyzje zakupowe konsumentów, a tym samym przyczynić się do zachowania lub wykreowania udziałów w rynku takich towarów.